Szczegóły

12.02.2025

Kandydat na słowo roku: KAUCJA

Szczegóły

11.02.2025

Potrzebna prawidłowa implementacja ROP-u

Szczegóły

10.02.2025

Interpelacja nr 7766

do ministra klimatu i środowiska

w sprawie systemu kaucyjnego i systemu ROP

Zgłaszający: Zdzisław Gawlik, Anna Sobolak, Sylwia Bielawska, Łukasz Horbatowski, Marek Jan Chmielewski, Adrian Witczak, Iwona Karolewska, Magdalena Łośko, Katarzyna Matusik-Lipiec, Katarzyna Osos, Renata Rak

Data wpływu: 03-02-2025

Szanowna Pani Minister,

w procesie konsultacji ustawy o systemie kaucyjnym praktycznie wszystkie organizacje samorządowe zrzeszające gminy, w tym Związek Miast Polskich, Związek Gmin Wiejskich, Unia Metropolii Polskich, Ogólnopolskie Porozumienie Organizacji Samorządowych, nie sprzeciwiały się, co prawda, wdrożeniu systemu kaucyjnego, jednak z zastrzeżeniem, że wdrożenie to nastąpi nie wcześniej, aniżeli wdrożenie rozszerzonej odpowiedzialności producenta (ROP). Wobec aktualnych działań ministerstwa, wdrażających system kaucyjny bez systemu ROP, trudno takie stanowisko strony samorządowej interpretować inaczej jak jednoznaczny sprzeciw strony samorządowej wobec tych działań. Zbieżne ze stroną samorządową stanowisko prezentują również organizacje branżowe zrzeszające podmioty branży gospodarki odpadami – Krajowa Izba Gospodarki Odpadami, Polska Izba Gospodarki Odpadami, Rada RIPOK, Izba Branży Komunalnej, Klaster Gospodarki Odpadowej i Recyklingu. Tak zgodna koalicja organizacji samorządowych i branżowych jest raczej rzadkością, dlatego tym bardziej problem ten wymaga głębokiej uwagi.

Powyższe stanowisko strony samorządowej i organizacji branżowych jest w pełni zrozumiałe, gdyż system kaucyjny będzie implikował bardzo wysokie koszty, a jeżeli nie będzie wprowadzony co najmniej równocześnie z system ROP, to samorządy, a w efekcie tego obywatele, zostaną obciążeni wysokimi kosztami jego wdrożenia oraz kosztami mu towarzyszącymi, a efekty środowiskowe samego systemu kaucyjnego będą wręcz znikome – tak przynajmniej wynika z upublicznionych raportów Deloitte i Rady RIPOK.

Główne organizacje samorządowe, tj. m.in. Związek Miast Polskich, Unia Metropolii Polskich, Związek Gmin Wiejskich RP, apelują o pilne wprowadzenie ROP, gdyż termin jego implementacji do polskiego porządku prawnego upłynął bezskutecznie z dniem 5 stycznia 2023 r. Brak realizacji tego obowiązku naraża nasz kraj na sankcje, a samorządy dodatkowo na większe ryzyko nieuzyskania wymaganych poziomów przygotowania do ponownego użycia i recyklingu odpadów komunalnych. Zauważyć trzeba, że problem poziomów recyklingu w ogóle nie istnieje dziś w debacie publicznej, a przecież obowiązkowy na poziomie prawa unijnego system ROP ma właśnie istotnie wspierać ich osiągnięcie poprzez eliminowanie nierecyklingowalnych materiałów opakowaniowych i zastępowanie ich opakowaniami z materiałów umożliwiających ich recykling. Jeżeli nie mamy dziś tego obligatoryjnego elementu, jakim jest ROP, który eliminuje „złe” opakowania, zastępując je „dobrymi”, i tym samym poprawia poziomy recyklingu, to powstaje pytanie, czy samorządy powinny nadal ponosić odpowiedzialność za osiągnięcie wymaganych poziomów recyklingu odpadów, skoro rząd nie wdrożył obowiązkowego narzędzia, które miało osiągnięcie tych poziomów istotnie wspierać.

Zaznaczyć więc trzeba, że to właśnie ROP jest prawdziwą reformą rynku odpadowego w kierunku gospodarki cyrkularnej, gdyż to za pomocą tego systemu z rynku eliminowane mają być opakowania z materiałów nierecyklingowalnych i zastępowane opakowaniami nadającymi się do recyklingu, co w konsekwencji powoduje istotną, pozytywną zmianę zawartości strumienia odpadów i umożliwi samorządom zwiększenie poziomów przygotowania do ponownego użycia i recyklingu.

Natomiast system kaucyjny jest tak na prawdę tylko uzupełnieniem systemu ROP, co potwierdza fakt, że na dzień dzisiejszy, zgodnie z prawem unijnym, nie jest nawet obligatoryjny, a projektowane regulacje unijne w tym zakresie przewidują jego ewentualne wprowadzenie dopiero w 2029 r., z zastrzeżeniem, że nie ma w tym zakresie żadnych obowiązujących już przepisów, a tylko toczy się dyskusja w tym przedmiocie. Dodać trzeba, że na dzień dzisiejszy tylko nieco ponad połowa państw unijnych zdecydowała się na wprowadzenie systemu kaucyjnego, przy czym tam, gdzie ten system wprowadzono, to zrobiono to łącznie z systemem ROP.

Działania państwa polskiego w kwestii systemu kaucyjnego na opakowania jednorazowe zmierzają więc do znacznego wyprzedzenia regulacji unijnych, podczas gdy w kwestii ROP państwo polskie pozostaje w istotnej zwłoce w stosunku do regulacji unijnych, która to zwłoka przynosi już istotne negatywne konsekwencje dla naszej gospodarki odpadami oraz w efekcie dla naszych obywateli.

Pierwszy problem wynikający z braku wdrożenia ROP dotyczy tego, że istotnie zagrożone jest wypełnienie przez samorządy gminne, a tym samym państwo polskie, obowiązków w zakresie osiągnięcia wymaganych poziomów przygotowania do ponownego użycia i recyklingu odpadów. Zagrożenie to jest widoczne w „żółtym worku” przeznaczonym na selektywnie zbierane m.in. opakowania z tworzyw sztucznych i metali. Otóż średnio ok. 50% odpadów opakowaniowych skrupulatnie segregowanych przez obywateli i zbieranych do „żółtego worka” nie nadaje się do recyklingu z tej przyczyny, że są produkowane z materiałów nierecyklingowalnych. Obywatele segregują więc odpady w dobrej wierze, działając w przeświadczeniu, że ich wysiłek wkładany w segregację przekłada się na wzrost odzysku materiałowego, gdy tymczasem tak naprawdę w 50% segregują odpady nienadające się do recyklingu.

W opisanej sytuacji osiągnięcie za 2025 r. aż 55% wskaźnika przygotowania do ponownego użytku i recyklingu odpadów komunalnych wydaje się wręcz nierealne. Zauważyć przy tym trzeba, że niewykonywanie przez gminę obowiązku dotyczącego osiągnięcia wymaganych poziomów jest deliktem administracyjnym zagrożonym surową karą pieniężną wynikającą z art. 9z ust. 2a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, nakładaną w drodze decyzji przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.

Drugi problem wynikający z braku wdrożenia ROP jest powiązany z obowiązywaniem załącznika nr 4 do rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 16 lipca 2015 r. w sprawie dopuszczania odpadów do składowania na składowiskach (Dz. U. z 2015 r. poz. 1277), który to załącznik wyłączył z możliwości składowania odpadów frakcji palnej, to jest odpadów o cieple spalania 6 MJ/kg suchej masy. Z powodu braku ROP nie tylko nie eliminujemy z obiegu „złych” - nierecyklingowalnych opakowań, ale dodatkowo nie mamy co z nimi zrobić z uwagi na obowiązujący zakaz składowania tych odpadów oraz niedobór instalacji do ich termicznego przetworzenia. Zakaz ten zaczął obowiązywać od 1 stycznia 2016 r., a według obliczeń prof. Grzegorza Wielgosińskiego od tego czasu, każdego roku, dla około 1,5-2,5 mln Mg odpadów kalorycznych nie ma możliwości ich termicznego zagospodarowania. Czyli również na dzień dzisiejszy dla około 2 mln Mg/rok odpadów kalorycznych, tj. tych, które nie nadają się do recyklingu, gdyż są wytworzone z nierecyklingowalnych materiałów, brakuje instalacji termicznego przetworzenia, a w związku z obowiązującym zakazem nie mogą być też składowane. Dodać trzeba, że deficyt instalacji ITPOE prowadzi niejednokrotnie do wstrzymywania przyjmowania odpadów przez instalacje przetwarzające odpady z tego powodu, że instalacje te nie mają możliwości przekazania do finalnego zagospodarowania wytworzonych przez siebie odpadów frakcji palnej.

Dwie wyżej opisane negatywne konsekwencje braku wprowadzenia ROP dotkliwie odczują nasi obywatele. Jeżeli gminy zapłacą kary za nieosiągnięcie wymaganych poziomów przygotowania do ponownego użycia i recyklingu, to w rezultacie kary te zostaną ostatecznie w każdym przypadku poniesione przez obywateli. Ponadto deficyt instalacji ITPOE przy jednoczesnym obowiązywaniu przepisów o zakazie składowania odpadów frakcji palnej spowodował znaczący wzrost kosztów zagospodarowania tych odpadów, począwszy od 2016 r. Na podstawie danych uzyskanych z instalacji szacować można, że w czasokresie obowiązywania tego zakazu ceny zagospodarowania odpadów frakcji palnej zwiększyły się cztero-, a nawet pięciokrotnie, a zaznaczyć trzeba, że odpady te stanowią około 50% strumienia odpadów przekazywanych do instalacji komunalnych, a to musiało spowodować i spowodowało horrendalny wzrost kosztów zagospodarowania odpadów i w efekcie bardzo duży wzrost opłat ponoszonych przez obywateli.

Budowa dodatkowych mocy przerobowych instalacji ITPOE jest procesem długotrwałym, a bez wdrożenia ROP nie jesteśmy w stanie w szybkim terminie rozwiązać problemu z zagospodarowaniem potężnego strumienia odpadów frakcji palnej. Z kolei wdrożenie ROP zagwarantowałoby sukcesywne zmniejszanie strumienia nienadających się do recyklingu odpadów i w konsekwencji zmniejszanie kosztów ponoszonych przez obywateli, w związku z obowiązującym zakazem składowania odpadów nierecyklingowalnych przy jednoczesnym zwiększaniu poziomów recyklingu.

Wyżej przedstawione okoliczności wskazują, że to system ROP powinien być podstawą gospodarki odpadami, a system kaucyjny jedynie jego uzupełnieniem. Obecne działania rządu odwracają tę kolejność, co utrudnia, a być może nawet uniemożliwia realizację celów środowiskowych i prowadzi do olbrzymich kosztów oraz niesprawiedliwego i nieefektywnego ich podziału, gdyż koszty te obciążać będą głównie gminy, a w efekcie obywateli, a nie produkujących i wprowadzających na rynek nieekologiczne opakowania. Oczywiste wydaje się, że bez zmiany rodzaju opakowań wprowadzanych przez producentów na rynek jakakolwiek istotna pozytywna zmiana w liczbie opakowań poddawanych recyklingowi jest wręcz niemożliwa, a znakomitym narzędziem do wprowadzenia ekoopakowań przez producentów jest właśnie obciążenie ich, zamiast obywateli, kosztami za nieekologicznie opakowania.

Zwrócić trzeba jeszcze uwagę na przepis art. 17 ustawy o odpadach, którym ustawodawca wprowadził hierarchię sposobów postępowania z odpadami, akcentując, że w pierwszej kolejności należy dążyć do zapobiegania ich powstawaniu. Dopiero jeżeli nie udało się zapobiec powstaniu odpadów, należy po odpowiednim przygotowaniu ponownie je użyć albo poddać recyklingowi lub innym procesom odzysku, a dopiero w ostatniej kolejności unieszkodliwić.

W związku z powyższym, jeżeli rozpoczniemy wdrażanie, olbrzymimi kosztami i olbrzymim wysiłkiem społecznym, systemu kaucyjnego na opakowania jednorazowe, który jest tylko substytucyjnym systemem zbierania odpadów do funkcjonującego już od lat systemu zbierania odpadów w systemie gminnym, w który państwo polskie w ostatnich latach zainwestowało olbrzymie środki - to tak naprawdę nie rozwiązujemy żadnych istotnych problemów w gospodarce odpadami, a do tego jeszcze podejmujemy działania stojące wręcz w sprzeczności z hierarchią postępowania z odpadami oraz dotychczasowymi praktykami postępowania z odpadami, zaakceptowanymi już przez nasze społeczeństwo. Zgodnie z hierarchią postępowania z odpadami w pierwszej kolejności mamy zapobiegać powstawaniu odpadów, czyli po prostu ich nie produkować, co oznacza, że najpierw powinniśmy eliminować z rynku opakowania jednorazowe nierecyklingowalne, a system kaucyjny ukierunkować zdecydowanie na opakowania wielokrotnego użytku. Takie podejście byłoby zgodne z hierarchią postępowania z odpadami i przyniosłoby pozytywne skutki środowiskowe, co nawet wobec znaczących kosztów i wysiłków społecznych byłoby uzasadnione, gdyż podnosiłoby na wyższy poziom gospodarkę odpadami, czego nie można w ogóle powiedzieć w odniesieniu do substytucyjnego systemu zbierania opakowań jednorazowych poprzez aktualnie wdrażany system kaucyjny na opakowania jednorazowe, którego efekty środowiskowe będą wręcz znikome.

Te znikome efekty potwierdza opublikowany we wrześniu 2024 r. raport Deloitte pod tytułem „System kaucyjny w Polsce – koszty, perspektywy, szanse”, który pokazał, że koszty inwestycyjne wprowadzenia systemu kaucyjnego w Polsce wyniosą w perspektywie 10 lat ok. 14 mld zł, a koszty organizacyjne ok. 23 mld zł. Jeżeli połączymy to z faktem, że system kaucyjny obejmie jedynie ok. 1,5% wprowadzanych na rynek odpadów i poprawi ogólny poziom recyklingu w najlepszym wypadku o 0,6%, i to w kilkuletniej perspektywie jego funkcjonowania, to koszty wdrożenia tego systemu, sięgające łącznie ok. 37 mld zł w ciągu dekady, wydają się oczywiście nieuzasadnione. Ponadto z dokonanych przez Deloitte szacunków wynika, że w związku z wprowadzeniem systemu kaucyjnego gminne systemy gospodarki odpadami komunalnymi utracą około 6,6 mld zł w perspektywie 10 lat. Oznacza to, że systemy gminne będą droższe, gdyż system kaucyjny będzie wyjmował ze strumienia odpadów te najłatwiejsze w segregacji i zarazem najbardziej wartościowe surowce, przy pozostawieniu instalacjom gminnym całego strumienia uciążliwego i kosztownego w utylizacji balastu. To niestety spowoduje, że opłaty za gospodarowanie odpadami ponoszone przez obywateli nieuchronnie wzrosną.

Problem ten został także zauważony przez Radę RIPOK, która w opracowaniu pod tytułem „Symulacja skutków wprowadzenia systemu kaucyjnego na finanse instalacji komunalnych” wskazała, że systemem kaucyjnym zostanie objęte jedynie ok. 2% odpadów komunalnych, szacowany wzrost poziomów recyklingu będzie znikomy, bo wynoszący ok. 0,2-0,4%, natomiast systemy gminne (instalacje komunalne) pozbawione zostaną najcenniejszych strumieni odpadów, stanowiących ok. 40%-50% przychodów ze sprzedaży surowców wtórnych, co spowoduje wzrost opłat za gospodarowanie odpadami ponoszonych przez obywateli o 5%-10%.

Raport Deloitte i opracowanie Rady RIPOK są zbieżne w swych wnioskach i pokazują, że olbrzymie koszty systemu kaucyjnego poniosą ostatecznie obywatele – może nie wprost, ale w kosztach robionych zakupów oraz już bezpośrednio w podwyższonych opłatach za gospodarowanie odpadami komunalnymi, a efekty środowiskowe tego systemu będą wręcz znikome.

Dodatkowo wskazać trzeba, że ministerstwo wdraża system w sposób niezgodny z hierarchią postępowania z odpadami i nie edukuje obywateli w kierunku dokonywania ekologicznych wyborów polegających na zakupie towarów w opakowaniach wielokrotnego użytku z materiałów recyklingowalnych, a zamiast tego buduje, substytucyjny do już istniejącego systemu gminnego, system zbierania opakowań jednorazowych. Takie działanie z całą pewnością wywoła dezorientację obywateli i na pewno nie pozwoli to obywatelom dojść do przekonania, że zdecydowanie lepszym wyborem jest dokonywanie zakupów w opakowaniach wielokrotnego użytku, podczas gdy mocno promowany będzie nowy system zbierania opakowań jednorazowych. Dezorientacja ta będzie jeszcze zapewne wzmacniana kampanią firm zainteresowanych, wyłącznie przez pryzmat własnego biznesu, wdrożeniem systemu kaucyjnego na opakowania jednorazowe i w efekcie odbudowanie świadomości obywateli co do potrzeby dokonywania ekologicznych wyborów zgodnych z hierarchią postępowania z odpadami będzie w przyszłości niezmiernie trudne, kosztowne i czasochłonne, ale nie ma tu żadnych wątpliwości, że naprawienie tych szkód w świadomości obywateli będzie absolutnie konieczne.

Kolejną szkodą obecnie wdrażanej reformy jest także to, że obywatele otrzymają komunikat jakoby funkcjonujące systemy gminne były nieefektywne, skoro wprowadzamy substytucyjny do nich system kaucyjny, a do tego jeszcze koszty systemu gminnego wzrosną przy wdrożeniu systemu kaucyjnego. W takiej sytuacji trudno się więc dziwić, że świadome tego samorządy i organizacje branżowe apelują do ministerstwa o powstrzymanie tych szkodliwych działań oraz o prawdziwą modernizację naszego systemu gospodarki odpadami, zgodnie z hierarchią postępowania z odpadami, a nie wbrew niej, a także w taki sposób, by samorządy nie były niesłusznie uznane przez obywateli za nieefektywne i nieradzące sobie z gospodarką odpadami, gdyż naprawa systemowych błędów w gospodarce odpadami leży w kompetencji rządu.

Przedstawione wyżej fakty prowadzą niestety do wniosku, że za miliardy złotych wprowadzamy dziś ogromnym wysiłkiem społecznym system kaucyjny obejmujący bardzo wąski strumień odpadów, poprawiający w znikomym stopniu poziom recyklingu, a równocześnie z powodu braku ROP samorządy gminne narażone są na kary za nieosiągnięcie wymaganych poziomów recyklingu odpadów, a obywatele na jeszcze wyższe opłaty i bardzo wysokie koszty nowego systemu.

Powyższych działań ministerstwa nie usprawiedliwia szereg pojawiających się w przestrzeni publicznej badań opinii publicznej przedstawiających entuzjastyczny wręcz stosunek Polaków do systemu kaucyjnego na opakowania jednorazowe. Ministerstwo często powołuje się na te badania, choć mają one istotną słabą stronę, gdyż badania te były najczęściej realizowane na zlecenie podmiotów biznesowo zainteresowanych wdrożeniem systemu kaucyjnego, przez co mają one raczej niską wiarygodność. Biorąc pod uwagę specyfikę rozwiązań systemu kaucyjnego, jak również niedogodności dla obywateli w zakresie ograniczonej dostępności punktów uczestniczących w systemie oraz istotnie odmiennych od obecnych wymogów postępowania z opakowaniami w nowym systemie, można spodziewać się, że w przyszłości, po konfrontacji z tymi faktami, entuzjazm obywateli znacznie opadnie, a ich ocena systemu kaucyjnego będzie zdecydowanie odmienna aniżeli ta lansowana dzisiaj, opierająca się na mało wiarygodnych badaniach. Na tę ocenę istotny wpływ będzie zapewne miało też podsumowanie efektów środowiskowych i kosztów społecznych i organizacyjnych wdrożenia i funkcjonowania systemu kaucyjnego, a jak widać w przytoczonych analizach, trudno się spodziewać w tym zakresie jakichś spektakularnych wyników. Można się wręcz pokusić o stwierdzenie, że olbrzymim wysiłkiem finansowym rozwiązujemy rozwiązany już problem, a problemy, które należałoby pilnie rozwiązać, odkładane są na później w związku z koncentracją wszystkich wysiłków na wdrażanie sybstytucyjnego do już istniejącego systemu gminnego systemu zbierania opakowań jednorazowych, który, jak wynika z przytoczonych analiz, przyniesie znikome efekty środowiskowe.

W związku z powyższym zwracamy się do Pani z następującymi pytaniami:

1. Jaki jest aktualny stan prac legislacyjnych nad wprowadzeniem rozszerzonej odpowiedzialności producenta (ROP)? Kiedy ministerstwo planuje wdrożenie kompleksowego i zgodnego z regulacjami unijnymi systemu ROP?
2. Czy Polska płaci na dzień dzisiejszy kary w związku z opóźnieniem wdrożenia systemu ROP? Jeżeli tak – w jakiej wysokości, jeżeli nie, to czy grożą nam kary z tego tytułu?
3. Wobec tego, że raport Deloitte i opracowanie Rady RIPOK oraz głosy samorządów wskazują, że wprowadzenie systemu kaucyjnego bez systemu ROP przyniesie olbrzymie koszty oraz wzrost obciążeń obywateli tymi kosztami, przy znikomych efektach środowiskowych, proszę o odpowiedź na następujące pytania:

• Jakie będą koszty wdrożenia i funkcjonowania systemu kaucyjnego oraz kto będzie finalnie obciążony tymi kosztami?
• Jakie będą efekty środowiskowe wdrożenia systemu kaucyjnego w poszczególnych latach?
• Czy ministerstwo dysponuje analizami/opracowaniami, które stwierdzają, że wprowadzenie systemu kaucyjnego bez systemu ROP jest celowe i że efekty środowiskowe tego systemu będą adekwatne do ponoszonych kosztów?
• Proszę o przedstawienie analiz/opracowań, którymi dysponuje ministerstwo i które uzasadniają wdrożenie systemu kaucyjnego samego w sobie, ze szczególnym uwzględnieniem jego wdrożenia bez systemu ROP.
• Czy ministerstwo dysponuje analizami wskazującymi, o ile wzrosną koszty systemu gminnego po wdrożeniu systemu kaucyjnego bez ROP i jakie będą tego konsekwencje dla obywateli w poszczególnych latach? Jeżeli tak, to proszę o udostępnienie.

4. Jakie działania podjęło ministerstwo w związku z kilkukrotnym wzrostem kosztów zagospodarowania frakcji palnych wysegregowanych z odpadów komunalnych, jaki zanotowaliśmy w ostatnich latach, aby uchronić obywateli od ponoszenia znacznie podwyższonych, i jak się wydaje, raczej niemających racjonalnego uzasadnienia opłat z tytułu zagospodarowania odpadów?
5. Czy ministerstwo planuje wdrożenie systemu kaucyjnego na opakowania wielokrotnego użytku, który byłby istotną jakościową zmianą w systemie gospodarki odpadami powodującą zmniejszanie ilości opakowań jednorazowych i zastępowanie ich opakowaniami wielorazowymi? Jeżeli tak, to kiedy i w jaki sposób?
6. Czy planowane są przez ministerstwo działania edukacyjne mające na celu podniesienie świadomości ekologicznej obywateli w zakresie właściwego i zgodnego z hierarchią postępowania z odpadami, zgodnie z którą powinniśmy w pierwszej kolejności zapobiegać powstawaniu odpadów, a jeżeli nie udało się zapobiec powstaniu odpadów – poddać je procesom recyklingu i odzysku, a jeżeli i to jest niemożliwe – unieszkodliwić? Jeżeli te działania edukacyjne są planowane, to kiedy i jaki będzie ich szacowany koszt?
7. Czy ministerstwo planuje działania marketingowe związane z wdrożeniem tego systemu? Jeżeli tak, to kiedy i jaki będzie ich szacowany koszt?
8. System kaucyjny na opakowania jednokrotnego użytku należy umiejscowić dość nisko w hierarchii postępowania z odpadami, a dodatkowo jego efekty środowiskowe uznawane są wręcz za znikome. W związku z powyższym ewentualne działania promocyjne tego systemu powinny być bezwzględnie połączone z działaniami edukacyjnymi. Budowanie świadomości ekologicznej obywateli wydaje się absolutnie niezbędne z uwagi na rzeczywiste wyzwania, jakie stoją przed naszym krajem w gospodarce odpadami, gdyż bez świadomego społeczeństwa nie będzie możliwa realizacja kolejnych wyzwań. Jeżeli więc planowane są działania marketingowe dla nowego systemu, to proszę o informację: Czy będą one poszerzone o działania edukacyjne, w szczególności związane z budową świadomości obywateli w kwestii hierarchii postępowania z odpadami?
9. Czy ministerstwo dostrzega ryzyko, że samorządy gminne – wobec zwłoki rządu z wprowadzeniem ROP – gremialnie odmówią płacenia kar za nieosiągnięte poziomy odzysku i recyklingu, tj. będą kwestionować decyzje nakładające te kary z uwagi na przyczyny nieosiągnięcia wymaganych wskaźników leżące po stronie rządu i zwłoki we wdrożeniu ROP?
10. Czy wobec olbrzymich kosztów tworzenia i funkcjonowania systemu kaucyjnego oraz jego znikomych efektów środowiskowych, a także jednoznacznych stanowisk organizacji samorządowych i branżowych rozważane jest przez ministerstwo przesunięcie jego wdrożenia, tak aby został on wdrożony w późniejszym terminie, po wcześniejszym wdrożeniu efektywnego systemu ROP?

Szczegóły

07.02.2025

Szanowni Państwo,

Już w dniach 11–13 marca 2025 roku w Zakopanem, pod patronatem branżowym IBK, odbędzie się 2. Konferencja Odpady Ulegające Biodegradacji. To jedno z najważniejszych wydarzeń branżowych poświęconych nowoczesnym metodom zagospodarowania bioodpadów oraz osadów ściekowych. Eksperci i praktycy poruszą kluczowe zagadnienia związane z gospodarką odpadami, w tym produkcję biogazu i biometanu, kompostowanie, wytwarzanie nawozów oraz wdrażanie rozwiązań wpisujących się w ideę gospodarki o obiegu zamkniętym.

Efektywne zagospodarowanie odpadów biodegradowalnych to wyzwanie, ale również ogromna szansa dla przedsiębiorstw i samorządów. W obliczu rosnących kosztów zagospodarowania odpadów i energii coraz częściej poszukuje się innowacyjnych metod, które nie tylko przyczynią się do ochrony środowiska, ale także pozwolą na optymalizację kosztów działalności. Produkcja energii z bioodpadów, odzysk cennych surowców oraz minimalizacja odpadów to rozwiązania, które mogą wesprzeć rozwój sektora odpadowego i wpłynąć na jego większą samowystarczalność.

Konferencja odbędzie się w wyjątkowej lokalizacji – Bachleda Hotel Kasprowy w Zakopanem. Położony w sercu Tatr obiekt oferuje nie tylko komfortowe warunki do prowadzenia merytorycznych debat, ale również sprzyja nawiązywaniu kontaktów i wymianie doświadczeń w mniej formalnej atmosferze. To doskonała okazja do spotkania z przedstawicielami branży, ekspertami i decydentami, którzy kształtują przyszłość gospodarki odpadami w Polsce. To wydarzenie dla wszystkich, którzy dążą do zwiększenia efektywności ekonomicznej i ekologicznej w swoich organizacjach oraz chcą aktywnie uczestniczyć w rozwoju zrównoważonej gospodarki o obiegu zamkniętym.

Koordynatorka wydarzenia: Aleksandra Grodzka tel.: +48 784 036 989, e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..

Szczegóły dotyczące wydarzenia oraz jego program dostępne są na stronie: bioodpady.abrys.pl

Serdecznie zapraszamy do udziału!

Szczegóły

07.02.2025

Miasta zapłacą milionowe kary. Przegrywają walkę z odpadami

Szczegóły

06.02.2025

Szczegóły

05.02.2025

Szanowni Państwo,

W imieniu Krajowej Izby Gospodarczej Społeczności Energetycznych (KIGSE) serdecznie zapraszamy Państwa oraz członków Izby do udziału w bezpłatnych szkoleniach online poświęconych spółdzielniom energetycznym.

Nasze webinary odbywają się w lutym każdą środę o godz. 10:00 i są dedykowane przedsiębiorcom, spółkom komunalnym oraz wszystkim podmiotom zainteresowanym efektywnym wykorzystaniem odnawialnych źródeł energii.

Dlaczego warto wziąć udział?

Spółdzielnie energetyczne to sprawdzony model współpracy, który pozwala lokalnym społecznościom, przedsiębiorcom i samorządom wspólnie wytwarzać, magazynować i konsumować energię odnawialną. Ich celem jest obniżenie kosztów energii oraz zwiększenie niezależności energetycznej uczestników.

Co istotne, spółdzielnie energetyczne umożliwiają powrót do korzystniejszego systemu rozliczeń energii (net-metering), co czyni inwestycję w OZE jeszcze bardziej opłacalną. Ponadto istnieją liczne programy dofinansowań wspierające rozwój społeczności energetycznych, z których mogą skorzystać zarówno przedsiębiorcy, jak i jednostki samorządu terytorialnego.

Tematyka webinarów:

🔹 Proces zakładania spółdzielni energetycznej i wymogi formalne
🔹 Zasady funkcjonowania i rozliczeń w ramach spółdzielni
🔹 Modele organizacyjne i korzyści ekonomiczne dla uczestników
🔹 Możliwości finansowania i dofinansowań

Rejestracja poprzez formularz: https://kigse.clickmeeting.com/energia-w-twoich-rekach-spoldzielnia-energetyczna-krok-po-kroku

Z wyrazami szacunku,

Zespół KISGE

tel.: 533 706 356

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Adres siedziby:

Krajowa Izba Gospodarcza Społeczności Energetycznych

Ul. Warszawska 126 A

32-086 Węgrzce

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

KRS: 0001020227

Szczegóły

04.02.2025

Olga Goitowska o modelu ROP zaprezentowanym przez MKiŚ: Sprawiedliwy, oparty na trzech filarach – WIDEO

Szczegóły

03.02.2025

Koniec z miganiem się od opłat. Resort szykuje nowe przepisy

Szczegóły

03.02.2025

Najpierw abolicja śmieciowa, a potem zapłacą za odpady 46 zł od osoby

Szczegóły

03.02.2025

Rozszerzona odpowiedzialność producenta blisko, coraz bliżej [Rozmowa z Olgą Goitowską]

Szczegóły

31.01.2025

Krośnieński punkt selektywnej zbiórki obiektem zainteresowania urzędników z Przemyśla

Szczegóły

31.01.2025

Fala podwyżek nie opada. Od marca znów będzie drożej

Szczegóły

30.01.2025

Nowe przepisy o recyklingu. Jakie zmiany czekają Polskę? O wyzwaniach na najbliższy rok opowiada wiceminister klimatu i środowiska Anita Sowińska

Szczegóły

30.01.2025

Podwyżkowa fala się nie zatrzymuje. Od marca znów drożej

Szczegóły

29.01.2025

Naprawa i ponowne użycie z pierwszeństwem przed recyklingiem. Raport o GOZ